In de middag van 2 mei 2020 worden twee pizza´s besteld. De mannelijke, minderjarige bezorger belt aan op het bezorgadres. Een vrouw doet open. De bezorger brengt de bestelling naar binnen, waar een andere vrouw aanwezig is. Uit het niets begint zij de bezorger te betasten, wrijft over zijn geslachtsdeel en knijpt daarin. Daarbij zegt ze zoiets als “dit is de ultieme droom van een pizzabezorger”. De vrouw die de deur voor de pizzakoerier heeft opengedaan is dit alles aan het filmen.
Het slachtoffer is geenszins gecharmeerd van de actie en doet aangifte. Anderhalf jaar later is de zaak op zitting. Daar blijkt het slachtoffer in de tussentijd last te hebben gehad van slapeloze nachten, van sombere gevoelens en van herbelevingen van traumatische ervaringen. Hiervoor heeft hij psychologische hulp gehad.
De vrouw die de aanranding pleegde wordt veroordeeld tot één dag gevangenisschap. Dit is gelijk aan de tijd die zij in voorarrest heeft doorgebracht. Daarnaast wordt ze veroordeeld tot 120 uur taakstraf en het betalen van 750 euro schadevergoeding
De vrouw die de aanranding filmde is medeverdachte in deze zaak. Zij heeft het slachtoffer niet aangeraakt. Toch zou er sprake kunnen zijn van medeplegen. In dat geval zou ook zíj bestraft kunnen worden voor aanranding. De kernvraag daarbij is of er nauwe en bewuste samenwerking tussen de twee vrouwen is geweest. Omdat de rechters er niet achter komen of de twee verdachten van te voren hebben hebben afgesproken wat ze zouden gaan doen, of dat ze dit op spontane wijze op het moment zelf hebben bedacht, kan niet bewezen worden dat er sprake was van een tevoren gemaakt plan. Hierdoor ontspringt medeverdachte de dans ten aanzien van een veroordeling voor het medeplegen van aanranding.
Een noemenswaardig aspect aan deze zaak is nog de straftoemeting. Je kunt je afvragen waarom de dader er met zo´n relatief lichte straf vanaf komt. Een veelgehoorde klacht is dat als de rollen waren omgedraaid, en het dus een minderjarige bezorgster was en de daders van het mannelijke geslacht waren geweest, dat de straf dan veel hoger zou zijn geweest. In de betreffende uitspraak licht de rechtbank toe hoe ze tot deze (lichte) strafmaat is gekomen. Daarbij spelen een aantal aspecten een rol.
Ten eerste heeft de dader bekend dat zij de aanranding heeft gepleegd. Verder heeft ze berouw getoond. Ze heeft laten merken te begrijpen dat haar actie het slachtoffer heeft geschaad en dat ze het niet had mogen doen. Bij het bepalen van de strafmaat is een rechtbank hier gevoelig voor. Ook staat de dader open voor gesprek met het slachtoffer. Dat vindt een rechtbank eveneens belangrijk.
Voorts is de dader nooit eerder met justitie in aanraking geweest. Ook dat speelt mee.
Daarnaast heeft de reclassering geadviseerd dat de kans op recidive laag is. Oftewel het is onwaarschijnlijk dat deze vrouw zoiets nog eens een keer doet. Om deze redenen komt de rechtbank in dit geval tot de gegeven straf.
